Afirmaba o venres nos Encontros de BE Antonio García Teijeiro que "a poesía non se ensina, fíltrase", nós imos mesmo un pouco máis aló: a poesía non é un problema que haxa que resolver, nin unha incógnita que haxa que despexar. A poesía é a letra desa canción que aprendes e repites só se che chegou ao corazón, se che emocionou, se a sentiches tanto que é coma se fose túa. E todo isto se falamos dos poemas/cancións doutros. E se conseguísemos que eles/elas se acheguen a este xénero literario tan esquecido e deostado en forma de "poetas en cernes"?
Pois ben, aquí están estes poemas colectivos escritos tomando como punto de partida eses cadros, cuxo título e autor ignoraban. Foron unhas clases diferentes, sen dúbida, e o resultado final... valórenlo vostedes.
Ningún comentario:
Publicar un comentario