Onte pola Portanona da nosa muralla sopraron ventos. Os "ventos fuxidos" entraron polas portas e xanelas as palabras, os versos que conformaron ese "Nimbos" aos que cantou Xosé Mª Díaz Castro ou ese "Negra sombra" rosaliana. Alagaron teitos, portas, ceos e deixaron pegadas, pegadas poéticas as dos poetas e as nosas. Porque a poesía, ai¡ , a poesía non é unha incógnita que hai que despexar, nin un problema que hai que resolver. A poesía necesita saír dos libros, que a reciten, que a lembren cada día, porque ten corpo, voz, emocións... e alma.
Sirva o noso pequeno xesto como homenaxe aos poetas e a súa poesía.
Grazas a todos pola vosa colaboración¡
Fermoso vídeo, Mari Luz. Grazas polo teu traballo.
ResponderEliminar